Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Υποχρεωμένοι να παλέψουμε (και θα το κάνουμε)

Ο Κ. Κολυμήτρας έπστρεψε στις ηγετικές εμφανίσεις και ο Γ.Παλάντζας έδειξε πως η Ακρόπολη μπορεί να ποντάρει και να περιμένει πολλά από τους μικρούς της.
Στα μάτια κοίταξε η Ακρόπολη τον πρωτοπόρο Εθνικό Βόλου, χωρίς να σταθεί ούτε στις απουσίες που είχε ούτε στο βαθμολογικό...χάος που χώριζε τις δύο ομάδες και λίγο έλλειψε να πάρει την ισοπαλία, κάτι που δεν έγινε τελικά χάρη σε ένα γκολ που ήρθε  στα πρώτα δευτερόλεπτα του πρόσθετου χρόνου. Η Ακρόπολη χωρίς υπερβολή έπαιξε σαν ομάδα που ήθελε να κερδίσει, δεν κλείστηκε, δεν πήγε να κλέψει το ματς, δεν πήγε να αμυνθεί μαζικά και ό,τι βγει. Αντιθέτως έπαιξε πειθαρχημένα και θα μπορούσε να προηγηθεί εάν ο διαιτητής της συνάντησης δεν της είχε αρνηθεί σκανδαλωδώς ένα πέναλτι που έβγαζε μάτια.  Η Ακρόπολη έπαιξε σαν Ακρόπολη. Έβγαλε στο γήπεδο τον καλύτερο της εαυτό, έδειξε τις αρετές της σαν ομάδα και απέδειξε, στον εαυτό της πρώτα από όλα, πως αν είχε την απαιτούμενη πειθαρχία και ηρεμία σε όλα της τα παιχνίδια τώρα από βαθμολογικής άποψης θα ήτανε απολύτως ήρεμη και θα έπαιζε για την απόλαυση του παιχνιδιού και μόνο. Γιατί όσα συγχαρητήρια κι αν δεχτήκαμε μετά το τέλος του αγώνα, όσα κολακευτικά σχόλια κι αν μας αποδόθηκαν η στεναχώρια ήταν ακόμη μεγαλύτερη γιατί μια τέτοια εμφάνιση δεν είχε κάποιο βαθμολογικό κέρδος. Κρίμα που σε αυτή τη φάση η χαρά της καλής εμφάνισης δεν μας αρκεί. Απομένουν δέκα αγώνες και η ομάδα χρειάζεται βαθμούς. Ειδικά τα επόμενα τρία ματς (με ΑΕ 2002 εντός, με Κένταυρο εκτός και Αγροτικό Αϊδινίου εντός)  θεωρούνται καθοριστικά για τη συνέχεια.

Ο Χρυσοβαλάντης Τάμπας πραγματοποίησε την πρώτη εμφάνιση με την φανέλλα της Ακρόπολης και έδειξε πως μπορεί να δώσει βοήθειες στην μεγάλη μάχη των υπόλοιπων αγωνιστικών.

Ό,τι έγινε χθες το κρατάμε σαν ένα μεγάλο μάθημα το οποίο μπορεί να αποτελέσει οδηγό μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Η Ακρόπολη πρέπει να κάνει πορεία πρωταθλητισμού για να βγει από τη δύσκολη θέση. Χθες απέδειξε πως μπορεί. Όπως ήδη το έχει αποδείξει με ομάδες όπως ο Θησέας (στο εντός 1-1), ο Πρωτεσίλαος (στο εκτός 1-4 υπέρ μας), ο Μαγνησιακός (στο εντός 2-1 υπέρ μας) αλλά και σε παιχνίδια μεγάλης κρισιμότητας όπως με την ΑΕ Λεχωνίων (στο εντός 2-1 υπέρ μας). Χθες μπορεί να μην κερδίσαμε βαθμούς αλλά κερδίσαμε σε αυτοπεποίθηση. Η Ακρόπολη θα δώσει τη μάχη της ως το τέλος με αξιοπρέπεια, πείσμα και πάθος κόντρα στις μεγάλες \δυσκολίες που αντιμετώπισε από την αρχή της χρονιάς αλλά και κόντρα στις ανεκδιήγητα εχθρικές διαιτησίες της φετινής χρονιάς.  Μια μάχη που πιστεύουμε πως ήδη έχει κερδηθεί, ασχέτως από το αν αυτό θα αποτυπωθεί στον πίνακα της βαθμολογίας,  αφού πιστοί στις αρχές μας και στη φιλοσοφία μας δεν συμμετέχουμε σε αντιποδοσφαιρικές πρακτικές. Γιατί δεν φτάνει να έχεις μια ιστορία και ένα όνομα σαν ομάδα αλλά απαιτείται να τα τιμάς ειδικά όταν οι συνθήκες είναι δύσκολες. Στο τέλος, με τον απολογισμό της χρονιάς η Ακρόπολη Σέσκλου, όπως και να 'χει,  θα είναι περήφανη όχι μόνο για όσα παρουσίασε σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς αλλά κυρίως για όλα αυτά που δεν έκανε. Ποια είναι αυτά; Κοντός ψαλμός αλληλούϊα, ο Μάης είναι πολύ κοντά. Εξάλλου ο ψεύτης και ο κλέφτης, όπως πολύ σοφά λέει ο θυμόσοφος λάος μας, τον πρώτο χρόνο χαίρονται. Η Ακρόπολη Σέσκλου είναι ιδέα και δεν θα είμαστε εμείς αυτοί που θα ξεφτιλίσουν την ιδέα αυτή. Γιατί οι ιδέες αυτού του τύπου μπορεί να μοιάζουν πολύ αφηρημένες έννοιες, που σε κάποιους να μη λένε τίποτα, αλλά η πορεία των πραγμάτων έχει δείξει πως έρχεται η στιγμή που (για να χρησιμοποιήσουμε ακόμη μία εύστοχη παροιμία) βάζουν τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.... Κάποια πράγματα δεν θα μένουν για πάντα αναπάντητα ειδικά όταν έχουν  ξεπεραστεί τα επιτρεπτά όρια.