Όταν στα πλάνα που έχεις σαν διοίκηση ποδοσφαιρικού σωματείου είναι να κάνεις ανανέωση τότε, πιστεύουμε, πως για να πετύχει η συνταγή χρειάζεσαι δύο βασικά συστατικά: πρώτα από όλα να έχεις την "πρώτη ύλη" δηλαδή τα μικρά παιδιά και δεύτερον οι "παλιοί" που θα κάνουν χημεία με τα παιδιά αυτά, μέσα στην ομάδα, να έχουν ποιότητα όχι μόνο ποδοσφαιρική αλλά και ποιότητα χαρακτήρα έτσι ώστε να αποτελέσουν σωστά υποδείγματα. Στην Ακρόπολη Σέσκλου, που η συνεχής ανανέωση ισοδυναμεί με την ταυτότητα της ομάδας,
ανανέωση και Ακρόπολη είναι δυο έννοιες που πάνε μαζί, νομίζουμε πως τα έχουμε και τα δύο αυτά στοιχεία και το λέμε με υπερηφάνεια. Τους πιτσιρικάδες τους έχουμε και ήδη δώσανε τα πρώτα δείγματα γραφής στην προετοιμασία και στα φιλικά αφήνοντας υποσχέσεις για το μέλλον. Και είμαστε πολύ χαρούμενοι, που οι οδηγοί τους μέσα στην ομάδα, οι "παλιοί, αυτοί δηλαδή που θα λειτουργήσουν και ως πρότυπα, είναι αδαμάντινοι χαρακτήρες. Σήμερα θα σταθούμε σε μία συγκεκριμένη περίπτωση (ας είμαστε καλά και σταδιακά θα παρουσιάσουμε μέσα από το ιστολόγιο της ομάδας όλα τα παιδιά της Ακρόπολης), σε αυτήν την Περικλή Μάρα ο οποίος στο παιχνίδι του περασμένου Σαββάτου βρέθηκε αντιμέτωπος με μία από αυτές τις παράξενες και ενδιαφέρουσες ιστορίες που αφθονούν στο ποδοσφαιρικό σύμπαν. Πέρυσι, με αντίπαλο πάλι τον Πρωτεσίλαο, είχε τραυματιστεί σοβαρά, στις αρχές της σεζόν και έχασε όλη τη χρονιά, γεγονός που μας λύπησε όλους πολύ γιατί όσοι ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο καταλαβαίνουμε πόσο άσχημο είναι κάτι τέτοιο για έναν ποδοσφαιριστή. Φέτος πέρα από το γεγονός πως έκανε μια μεγάλη εμφάνιση (όπως ολόκληρη η ομάδα εξάλλου), επιπλέον πέτυχε και το νικητήριο γκολ που έδωσε στην Ακρόπολη μια θριαμβευτική πρόκριση. Σε μια χαλαρή κουβέντα μετά το τέλος της απογευματινής προπόνησης (όχι συνέντευξη, δεν είμαστε δημοσιογράφοι ούτε διεκδικούμε τέτοιο ρόλο-το έχουμε ξαναπεί) θελήσαμε να μάθουμε τα συναισθήματα του κι αν σκεφτόταν καθόλου εκείνη την άτυχη στιγμή: "Σίγουρα περνάει από το μυαλό σου αλλά δεν μπορείς να αφήσεις να σε κυριέψουν τέτοιες σκέψεις. Όχι, τελικά δεν νομίζω πως με επηρέασε. Η σκέψη μου ήταν κυρίως στο συγκεκριμένο παιχνίδι, να παίξουμε καλά και να πάρουμε την πρόκριση". Και για τη φάση του γκολ και για την απορία μας πως βρέθηκε σε θέση φορ αν και αγωνιζόταν ως τελευταίος αμυντικός παίχτης: "Δεν το συνηθίζω, απλά στη συγκεκριμένη περίπτωση "διάβασα" τη φάση και επιπλέον, θα έλεγα, πως λειτούργησε το ένστικτο και εμπειρία. Ήταν η μόνη φορά σε 90 λεπτά παιχνιδιού που το έκανα-και βγήκε!" . Και δυο λόγια για τη συνέχεια: " Θα είναι δύσκολη και ενδιαφέρουσα για όλες τις ομάδες. Τα αποτελέσματα του α' γύρου του κυπέλλου μαρτυράνε πως δεν υπάρχουν εύκολοι και δύσκολοι αντίπαλοι. Γενικά, στο ποδόσφαιρο, δεν μπορείς να υποτιμήσεις κανέναν αντίπαλο, η αλαζονεία πληρώνεται. Ας είμαστε προσγειωμένοι κι ας συνεχίσουμε να δουλεύουμε όπως ξεκινήσαμε." Συμφωνούμε απόλυτα, εξάλλου τη λέξη πειθαρχία μας την ανέφερε πολλές φορές στις συζητήσεις που κάναμε όταν του προτείναμε να συνεχίσει και φέτος να είναι ποδοσφαιριστής της Ακρόπολης-και πιστεύουμε πως δεν κάναμε λάθος.
