Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Ιστορίες για....αγρίους!

Τι σημαίνει λοιπόν η φράση πως "είναι ΚΑ-ΝΟ-ΝΙ-ΣΜΕ-ΝΟ να χάσει η Ακρόπολη";  Γιατί θεωρητικά αδιάφορες ομάδες ασχοληθήκανε  τόσο πολύ με την Ακρόπολη τον τελευταίο καιρό; Και πόσο ερασιτέχνες είναι κάποιοι παράγοντες τελικά που τάζουν το κεφάλι μιας ομάδας σε κάποια άλλη; Ποιοι έχουν μετανιώσει για όσα έγιναν αλλά είναι αργά; Και ποιος δίνει το απόλυτο δικαίωμα σε έναν διαιτητή που έχει αποδείξει επανειλημμένως πως ΔΕΝ μπορεί, να είναι τόσο αλαζόνας, να βρίζει και να προσβάλλει ποδοσφαιριστές και διοικούντες και στο τέλος να τους ειρωνεύεται ενώπιον τρίτων (προφανώς για να πάρει τα εύσημα τους κατόπιν) αφού με το σφαγείο που είχε προηγηθεί κάποιοι δεν είχαν χορτάσει; Από πότε οι σημαίες σηκώνονται όταν το αποφασίσουν οι παράγοντες των αντίπαλων ομάδων; Και ποιος είναι τόσο αφελής για να πιστεύει πως όλα αυτά θα ξεχαστούν πολύ γρήγορα την στιγμή που τινάξανε στον αέρα με το έτσι θέλω την ΑΙΜΑΤΗΡΗ προσπάθεια τόσων ανθρώπων (που δεν κονομάνε από το ποδόσφαιρο αλλά αντιθέτως το αιμοδοτούνε συνεχώς;) και προσβάλλανε μια ολόκληρη κοινωνία έντιμων ανθρώπων, με αυξημένο το ποδοσφαιρικό κριτήριο και αίσθημα της δικαιοσύνης, η οποία βρίσκεται ακόμη σε αναβρασμό και απαιτεί να πάψει η ομάδα μας να συμμετέχει στη φετινή φαρσοκωμωδία; Πολεμήσατε με τον πλέον ανέντιμο τρόπο μια ομάδα η οποία έχει γεμίσει με ποδοσφαιριστές το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και μια ομάδα που εξακολουθεί να δίνει ποδοσφαιριστές ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΑΛΛΆΓΜΑΤΑ σε ομάδες υψηλού επιπέδου γιατί αποτελεί απαράβατο ηθικό κανόνα για όλους εδώ να μη γινόμαστε εμπόδιο στις ελπίδες των παιδιών και να βοηθάμε στην ποδοσφαιρική αναβάθμιση  της πόλης. Μήπως τελικά ήρθε η στιγμή να χρησιμοποιήσουμε και εμείς τις δικές μας δυνατές φιλίες; Τι θέλετε τελικά; Ένα ποδόσφαιρο που θα παίζετε στις γραμμές των τηλεφώνων και στα γραφεία; Ή μήπως να σας πούμε ευχαριστώ για το πισώπλατο μαχαίρωμα. Ντροπή σας που προσπαθείτε ακόμη και τώρα να κρυφτείτε πίσω από το δάχτυλο σας!