Σκόραρε, κέρδισε πέναλτι, ήταν πρωταγωνιστής σε τρεις από τις καλύτερες ευκαιρίες που είχε η ομάδα, αμυνόταν όποτε χρειάστηκε και γενικά πήρε την ομάδα στις πλάτες του έχοντας αντιληφθεί την κρισιμότητα του χθεσινού παιχνιδιού. Κι όλα αυτά στα 37 του χρόνια και με αυξημένες τις επαγγελματικές και οικογενειακές του υποχρεώσεις πλέον. Ο Γαβρήλος Τσουκάλης χθες ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ για ακόμη μία φορά. Και έστειλε ένα πολύ ξεκάθαρο μήνυμα με την αγωνιστική του συμπεριφορά στους νεότερους: η αξία του ποδοσφαιριστή και η επιθυμία του να βοηθήσει την ομάδα και τον εαυτό του φαίνεται στο γήπεδο και μόνο εκεί. Όποιος θέλει το αξιοποιεί και προχωράει μπροστά. Σε διαφορετική περίπτωση μένει στάσιμος και ψάχνει για δικαιολογίες.....! Αν τέτοια παιχνίδια από μόνα τους δεν είναι κίνητρο τότε δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα να πεις, απλά σκύβεις το κεφάλι και αποδέχεσαι τη μοίρα σου. Εμείς πάντως, όσο κι αν θέλουμε να ξεχνάμε παιχνίδια σαν το χθεσινό, δεν θα το κάνουμε. Το πάθος ορισμένων παιδιών χθες, με κορυφαίο τον εικονιζόμενο, πρόφερε συγκινήσεις που θέλεις να τις κουβαλάς για πάντα μέσα σου ως ποδοσφαιρικά μαθήματα και όχι μόνο. Κάτι τέτοιες στιγμές είναι εξάλλου που πρόσωπα και καταστάσεις αποκτούνε μικρές ή μεγάλες μυθικές διαστάσεις. Κι αυτοί που έχουν πονέσει, έχουν ματώσει και έχουν δακρύσει για τη φανέλα και την ιδέα της Ακρόπολης Σέσκλου(κάτι ίσως δυσνόητο ή ακόμη και υπερβολικό για όσους δεν έχουν σχέση με την ομάδα αλλά αληθινό πέρα ως πέρα για όλους εμάς που έχουμε ζήσει την Ακρόπολη Σέσκλου από τα πρώτα της βήματα) ξέρουν καλά τι εννοούμε. Γαβρήλο Τσουκάλη σε ευχαριστούμε γιατί χθες μάς θύμισες πολλά πράγματα από το ένδοξο παρελθόν αυτής της ομάδας.
