Πολλά τραύματα άφησε το παιχνίδι με τον Πανιώνιο και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως η προετοιμασία εν όψει του παιχνιδιού με το Ορμίνιο Πορταριάς (Σάββατο 5 Δεκεμβρίου και ώρα 3μμ), που ολοκληρώθηκε σήμερα, έγινε μέσα σε εξαιρετικά βαρύ κλίμα καθώς τόσο η διοίκηση όσο και ο προπονητής θεωρούν πως το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν ένα πισωγύρισμα σε πάρα πολλά επίπεδα. Και δεν είναι τόσο η ήττα (που και βέβαια αποτελεί ένα σοβαρό θέμα για προβληματισμό καθώς ο Πανιώνιος σε 9 αγωνιστικές είχε μόλις έναν πόντο) αλλά κυρίως η νοοτροπία που δείξαμε σαν ομάδα. Το "καμπανάκι" που χτύπησε στο παιχνίδι με τη Σκιάθο αρκετοί δεν του έδωσαν την πρέπουσα σημασία. Όπως και σε εκείνο το παιχνίδι, έτσι και σε αυτό του ΕΤΒΑ η ομάδα "ξύπνησε" όταν βρέθηκε με δύο γκολ πίσω στο σκορ. Ωστόσο δεν είναι δυνατόν να έχεις πάντα σύμμαχο την τύχη (γιατί για να "γυρίσεις" ένα παιχνίδι παίζει κι αυτή το ρόλο της) κι έτσι μοιραία το παιχνίδι το κέρδισε ο Πανιώνιος, πολύ δίκαια όπως ήδη είπαμε. Αν και καθόλη τη διάρκεια της εβδομάδας ο προπονητής της ομάδας μας αφιέρωσε πολύ χρόνο για να επισημάνει πως φέτος δεν υπάρχει ούτε ένας αντίπαλος που να σου δίνει το δικαίωμα να τον θεωρείς χαμένο εξ αρχής, πως ο Πανιώνιος είναι ομάδα που χτυπάει όλα τα παιχνίδια και πως αδικείται από τη θέση που έχει στη βαθμολογία. Πράγματα που είχε υπογραμίσει μέσα από το αυτό εδώ το σάϊτ και ο Λάμπρος Παλάντζας.
Αν τώρα θέλαμε να αναδείξουμε κάτι θετικό από όλη αυτή την τραυματική εμπειρία τότε σίγουρα θα έπρεπε να σταθούμε στην εμφάνιση κάποιων παιδιών που κάνανε τα αδύνατα δυνατά να υπερασπιστούν την αξιοπρέπεια της ομάδας. Και θα επιλέγαμε, με την ευκαιρία, ειδικά τον Βασίλη Καραμπίνη που για αρκετό χρονικό διάστημα αγωνίστηκε πονώντας (αν και κάτι τέτοιο δεν μας βρίσκει απολύτως σύμφωνους) από ένα χτύπημα στη διάρκεια του παιχνιδιού αλλά παρόλα αυτά ήταν ό,τι καλύτερο είχε να δείξει η Ακρόπολη στο συγκεκριμένο παιχνίδι.Πέτυχε το μοναδικό γκολ, είχε επίσης δυο-τρεις καλές ευκαιρίες, "κατάπιε" χιλιόμετρα κι έδωσε μεγάλες μάχες στο κέντρο και στην επίθεση. Ο Βασίλης ήταν η πιο "αθόρυβη" φετινή μας μεταγραφή και μάλιστα στα πρώτα παιχνίδια βρισκόταν εκτός 18άδας. Ωστόσο επέμεινε, δούλεψε και αξιοποίησε τις ευκαιρίες που του δώθηκαν για να εξελιχθεί έτσι σε μια πολύτιμη μονάδα για τη φετινή Ακρόπολη. Στις πρώτες επαφές που είχαμε μαζί του μάς έκανε εντύπωση ο σεβασμός που έδειξε για τη φανέλα και την ιστορία της Ακρόπολης. Σεβασμός που δεν έμεινε μόνο στα λόγια αλλά αποδεικνύεται κάθε φορά και εντός γηπέδου. Από εκεί και πέρα έχει ξεκινήσει μια μεγάλη κουβέντα, οι λεπτομέρειες της οποίας αποτελούν εσωτερική υπόθεση της ομάδας, γενικώς περί νοοτροπίας. Και φυσικά δεν θα μείνουμε στα λόγια κι ούτε θα τα ξεχάσουμε όλα αυτά στην επόμενη νίκη. Στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο μπορεί όλα να κρίνονται από τα αποτελέσματα στον αγωνιστικό χώρο. Στο ερασιτεχνικό, και για το κάνουμε πιο συγκεκριμένο, στην ομάδα της Ακρόπολης, η επιτυχία ή η αποτυχία δεν θα κριθεί από το σύνολο των βαθμών και των γκολ αλλά από το αν θα αποκτήσουμε όλα τα χαρακτηριστικά μιας σωστής οικογένειας.
