Σε όσους επιμένουν διαδίδουν από δω κι από κει ότι η Ακρόπολη είναι μια ομάδα στα πρόθυρα της διάλυσης, και να εκτίθενται ανεπανόρθωτα, μια υπενθύμιση μόνο:
Τα περισσότερα μέλη της τωρινής διοίκησης και ο σημερινός προπονητής την περίοδο 2001-2002, είχαμε αναλάβει την Ακρόπολη σε μια από τις δυσκολότερες φάσεις της ιστορίας της, υποβιβασμένη στη Β' τοπική και με μόλις δέκα ποδοσφαιριστές στο δυναμικό της. Την ίδια χρονιά η Ακρόπολη δεν συμμετείχε στα μπαράζ ανόδου για μόλις 3 βαθμούς. Την επόμενη χρονιά κατετάγη δεύτερη, σε ένα πρωτάθλημα 20 ομάδων και κέρδισε πανάξια την άνοδο στην Α' Τοπική. Και την επόμενη χρονιά κατετάγη πέμπτη σε ένα πρωτάθλημα με πολύ ισχυρές και ποιοτικές ομάδες κερδίζοντας τον σεβασμό ολόκληρου του κόσμου του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Στο μεταξύ οι δέκα ποδοσφαιριστές έγιναν είκοσι πέντε. Εικοσι πέντε παιδιά που πήραν χρόνο συμμετοχής, που δημιούργησαν μια οικογένεια και έκαναν το ποδόσφαιρο χαρά, γιορτή, συμμετοχή, φιλία, πεδίο ηθικών αξιών, κοινωνικοποίηση, ήθος, συνέπεια και αγάπη για τον αθλητισμό. Κι όλα αυτά γιατί:
1) ΔΕΝ ΔΙΩΞΑΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΕΠΕΙΔΗ ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΗΤΑΝ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.
2) ΠΙΣΤΕΥΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΕΒΟΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ ΝΑ ΔΙΑΧΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΕ "ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ" ΚΑΙ "ΚΑΤΩΤΕΡΟΥΣ"
3) ΕΙΧΑΜΕ ΑΞΙΕΣ, ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ.
4) ΔΕΝ ΘΕΣΑΜΕ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ.
5) ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ ΝΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΤΑΜΑΤΑ.
6) ΔΕΝ ΑΡΝΗΘΗΚΑΜΕ ΠΟΤΕ ΠΩΣ ΚΑΝΑΜΕ ΛΑΘΗ ΟΥΤΕ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ.
7) ΣΤΑΘΗΚΑΜΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΜΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΥΛΑΒΕΙΑ.
8) ΕΙΧΑΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΠΩΣ ΤΟ ΝΑ ΔΙΟΙΚΕΙΣ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΓΕΝΝΗΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ.
9) ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΑΜΕ ΑΠΑΞ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΑΝΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝΕ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΟΛΕΜΟ, ΝΑ ΜΠΟΥΚΑΡΟΥΝ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΜΕ ΤΟ "ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ".
10) ΣΕΒΟΜΑΣΤΑΝ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ "ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΤΙΜΗ" ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΗΚΑΜΕ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΝΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ.
11) ΟΙ ΡΟΛΟΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΗΤΑΝ ΔΙΑΚΡΙΤΟΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ: Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ.
11) ΑΜΟΙΒΗ ΜΑΣ ΗΤΑΝ Η ΕΠΙΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΜΕ ΠΙΣΩ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ, ΜΕ ΧΑΡΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΑΚΟΜΗ.
Οπότε η απάντηση σε αυτόν τον πόλεμο, που δεν είναι και τόσο κρυφός όσο κάποιοι θέλουν να νομίζουν, είναι πως αν κάτι πρόκειται να διαλυθεί, και μάλιστα άμεσα, αυτό είναι οι αρρωστημένες νοοτροπίες και όχι η ομάδα. Η ομάδα είναι εδώ, υγιέστατη, ορεξάτη και πανέτοιμη να ξεκινήσει ένα όμορφο ταξίδι και να αγκαλιάσει όλους όσους θελήσουν να ενταχθούν στο δυναμικό της. Είμαστε οργισμένοι αλλά προς το παρόν μετατρέπουμε την οργή αυτή σε δημιουργική δύναμη για την Ακρόπολη, την ομάδα που λατρεύουμε από τη νηπιακή μας ηλικία. Για όσους θέλουν να συμμετάσχουν στο ταξίδι, πάντα θα υπάρχουν κενές θέσεις, είναι ευπρόσδεκτοι. Στους υπόλοιπους ευχόμαστε ολόψυχα καλή τύχη υπογραμμίζοντας όμως πως είμαστε ευγενικοί, δημοκρατικοί, συζητήσιμοι και διαλακτικοί άνθρωποι εφόσον κάποιοι έχουν τη διάθεση να μας σεβαστούν. Αν δεν την έχουν, τότε το πρόβλημα είναι και θα είναι εξ ολοκλήρου δικό τους.
